Is iedereen dat vergeten ?

Er wordt al jaren geroepen van :
Veel overlevende van de tweede wereldoorlog praten
 niet veel over de verschrikkingen die ze hebben moeten beleven.
En hoe komt dat nu dat ze daar zo wenig over vertellen?
Algemeen wordt de oorzaak gezocht in het feit dat het
is te erg is geweest . En dat zal zeker vaak zo zijn .
Echter , hoe ging het na de oorlog?
Als je in gezeldschap  iets wilde vertellen uit de
oorlogstijd , dan was de reactie ogenblikkelijk :
 -  moet dat nou ?
 -  daar heb je haar weer ?
 -  mens  ! heb je niks beters te vertellen?
 -  houd eens op met die oorlog!
-  dat hebben we allemaal meegemaakt en dat is nu voorbij
 - alweer die oorlog !
-  altijd maar die oorlog  , weet je niks anders ?
 - ja , dat hebben we, mooi achter ons liggen en moet dat zo nodig
   weer opgerakeld worden ?
 - het zal toch niet waar zijn , de oorlog weer !
En alles wat je nog meer kon verzinnen !
Het werd je compleet onmogelijk gemaakt om er over te praten !
Je leerde het dus af om het ter sprake te brengen !
En dat werkt erg lang door .
Ik moet er nu nog altijd zeker van zijn dat ze het willen horen
en anders houd ik mond!
En zo werd je de mond gesnoerd om over de oorlog te praten .